آنکه بی باده کند جان مرا مست کجاست

وانکه بیرون کند از چان و دلم دست کجاست

وانکه سوگند خورم جز به سر او نخورم

وانکه سوگند و من و توبه ام اشکست کجاست

وانکه جانها به سحر نعره زنانند از او

وانکه مارا غمش از جای ببرده است کجاست

جان جان است وگر جای ندارد چه عجب

انکه جا می طلبد درتن ما هست کجاست

غمزه چشم بهانه است وزان سو هوسی است

وانکه او در پس این غمزه دلم خست کجاست

پرده روشن دل بست و خیالات نمود

وانکه در پرده چنین پرده دل بست کجاستپ

عقل تا مست نشد چون وچرا پست نشد

وآنکه او مست شد از چون و چرا رست کجاست 

                                                                مولانا رومی بلخی